เพราะรักไง เลยอยากดูแล

ข้อมูลเบื้องต้น

 

 

เรื่องสั้นนี้เป็นแนวชายรักชายนะ

 

ใครที่ไม่ชอบ/รับไม่ได้

 

เชิญกดออกเลยค่ะ

 

 

 

 คำเตือน : เนื้อหาเรื่องนี้ไม่เรท เป็นเพียงความรักใสๆ 555 

                (//เค้าอยากให้ตัวเอง มุ้งมิ้งกับเค้านิ)

 

                  คนเพิ่งเริ่มศึกษา สำรวจ ตรวจสอบ(?)yaoi อ่านได้นะแจ๊ะ กิ้วๆ 555

 

 

ป.ล. แต่งวายครั้งแรกนะ จริงๆ 555

 

เนื้อเรื่อง

:+: ก็แบบคนเค้าอยากดูแล :+:

"พี่..."เสียงแผ่วเบาลอยออกมาจากริมปากบางๆของ รอยด์ เด็กชายร่างบางที่ตอนนี้...

        "อะไร อย่าพูดมากน่า...อดทนไปก่อน เดี๋ยวนายจะรู้สึกดีขึ้น" เสียงดุๆปรามรุ่นน้องที่ตอนนี้อยู่ใต้อาณัติของตัวเอง มือของพี่ชายร่างสูงลูบไล้ไปทั่วใบหน้าอย่างทะนุถนอม ดวงตาจับจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

"พี่ ผมเจ็บอ่า...ฮึก..." ร่างบางเริ่มน้ำตาคลอเบ้า 

        "ทนหน่อยสิ จะเสร็จแล้ว" ร่างสูงบอกอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่กับความงอแงของคนใต้อาณัติ
        "นี่ไงเสร็จแล้ว เฮ้อ เล่นซะเหนื่อยเลยไหนอ่ะ"

        "อะไรๆที่บังอาจไปอยู่ในตาผม" รอยด์เข้ามาหาแคร์รี่ที่ช่วยเอาสิ่งแปลกปลอมออกให้ เพื่อขอดูสิ่งที่พี่ชายช่วยเอาออกมาให้ ส่วนแคร์รี่ก็ยื่นให้รอยด์ดูโดยดี "โหวว ขนตา ร้ายกาจอ่ะ" ร่างบางทำหน้ามุ่ย พลางคิดว่า 'ขนตาเนรคุณ มาทำร้ายคนที่ทำให้แกยาวขนาดนี้ได้ไงเนี่ย'

        "เอาน่า ไปทำงานกันต่อดีกว่า" แคร์รี่พูดอย่างใจเย็นพลางกลั้นขำกับท่าทางน่ารักของรุ่นน้องคนนี้

         พวกเค้าทั้งสองคนเป็นนักร้องในชื่อวง TFBOYS และมีสมาชิกอีกหนึ่งคนคือ แจ็คสัน พวกเค้าค่อยข้างดังมาก (เอ่อ...ไม่ค่อนข้างล่ะ ดังมากเลยแหละ) ทั้งที่ยังเรียนอยู่ พวกเค้าเลยต้องพยายามอย่างหนักเพื่อทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุด ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องความฝัน (คือ ดีเลิศอ่ะ)

         "เฮ้ พวกนาย อย่าอู้สิ รีบมาเร็ว" แจ็คสันตะโกนบ่นทั้งสองคนมาแต่ไกล



        (ขอไรท์บ่นหน่อย ระหว่างแคร์รี่ น้องรอยด์ และน้องแจ็คสันไปทำงานนะจ้ะ : คือ ไรท์ชอบพวกนางมากกก แหมะ ไปเสิร์ตภาพแต่ละคนดูนะ แอร๊ยส์ น่ารัก น่าฟัด เอ้ย! น่ากอดกันทั้งนั้นเลย)





 ~เมื่อทุกคนกำลังจะกลับบ้าน~

             "รอยด์ นายกลับยังไงอ่ะ ให้พี่ไปส่งมั้ย?" แคร์รี่วิ่งมาหอบแฮ่กๆ แล้วรีบถามรอยด์ที่กำลังจะเดินทางกลับ รอยด์หันกลับมามองหน้าแคร์รี่งงๆ

             "เอ๋...พี่รีบไปมั้ยฮะนั่น โทรศัทพ์ก็มี ทำไมไม่โทรมาล่ะ" รอยด์ถาม ทำให้แคร์รี่นึกขึ้นได้ พลางคิดไปว่า 'นี่เรารีบขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะ เป็นห่วงคนเอ๋อๆอย่างเจ้านี่มากไปจริงๆด้วยแฮะ'

              "เอ่อ...พอดีวันนี้ฉันลืมหยิบมาด้วยน่ะ" แคร์รี่ยิ้มแห้งๆตอบ ไม่รู้จะแถอะไรแล้วนี่
"ว่าแต่นายล่ะ กลับบ้านพร้อมกันมั้ย"

               "อ๋อ...เอ่อ กลับด้วยก็ได้ ผมก็ไม่อยากกลับคนเดียวเหมือนกัน T^T"



               ซ่าส์...ซ่าส์... <----- โปรดเข้าใจว่ามันคือเสียงฝน



               "อ่า...ฝนตกซะแล้ว ไปหลบฝนกันก่อนเถอะ"  พูดจบร่างสูงก็คว้ามือร่างบางพาไปหาที่หลบฝนทันที การกระทำนั้นทำให้ร่างบางรู้สึกกระตุ้นในใจแปลกๆ ความอบอุ่นจากมือของคนที่เค้าเรียกว่า'พี่ชาย' พลั้นแผ่ซ่านไปถึงหัวใจดวงน้อยๆ 

               "เปียกหมดแล้ว มานี่เดี๋ยวพี่เช็ดให้" ร่างสูงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง พลางเดินเข้ามาหาร่างบางที่ใบหน้าเต็มไปด้วยละอองฝนเล็กๆ ร่างบางได้แต่ยืนนิ่งให้คนตรงหน้าลูบไล้ด้วยผ้าเช็ดอย่างแผ่วเบา ดวงตาที่จับจ้องดวงตาอีกคู่อย่างสื่อความหมายนั่น ทำให้ร่างบางแทบละลาย ใครๆก็ต่างยอมรับว่า พี่ชาย คนนี้มีเสน่ห์มาก เพียงแค่เผลอไปมองตาแค่นิดเดียวก็อาจเป็นลมได้ เมื่อก่อนรอยด์เคยคิดว่ามันเว่อร์ไปมั้ง แต่พอมาเจอกับตัวเอง เขาก็นึกอยากจะสนับสนุนคำกล่าวนั้นขึ้นมาดื้อๆ

               "รอยด์...นายเป็นไข้รึป่าว หน้าแดงเชียว" แคร์รี่ทักขึ้น ทำเอารอยด์หลบหน้าแทบไม่ทัน รอยด์ไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตัวเองร้อนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสติของเค้าหลุดลอยไปตอนไหน

              น่าอายจริงๆ รอยด์แอบบ่นในใจ

               "ปะ...ป่าวนิ ไม่รู้ฝนจะตกอีกนานมั้ยเนอะ" ร่างบางพลางเบียดหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มีสายฝนเม็ดใหญ่กำลังโปรยปราย บรรยากาศรอบตัวเริ่มหนาวขึ้นทุกที ทำให้ร่างบางเริ่มยกแขนขึ้นมาโอบกอดตัวเองเพื่อบรรเทาความหนาว แต่มันก็เป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

               "อื้ม หนาวเหรอ" แคร์รี่เหลียวหน้ามาดูรอยด์ที่ร่างกำลังสั่นสะท้าน "อ่ะ ใส่ซะ เดี๋ยวจะไม่สบายไปจริงๆ" แคร์รี่ยื่นเสื้อแจ็คเก็ตที่อยู่ในกระเป๋ามาให้ร่างบาง พลางเสมองไปทางอื่น เพื่อซ่อนใบหน้าที่ร้องผ่าวขึ้นมาซะเฉยๆ

               แคร์รี่รู้ตัวเองดีว่าแอบหลงรักคนที่เค้าเรียกว่า 'น้องชาย' คนนี้มานานแค่ไหน แต่ยังไม่กล้าจะบอกเท่านั้น และนับวันความรู้สึกนี้มันเริ่มจะเอ่อล้นคำว่า 'ไม่กล้า' ออกมาทุกที หรือเค้าจะบอกไปเลยดีนะ?...

               "ขอบคุณฮะพี่" ใบหน้าสีระเรื่อของคนข้างกายที่กำลังส่งยิ้มมาให้ ทำให้หัวใจของร่างสูงเต้นระรัว เริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยด้วย

            
                เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน

              
                แคร์รี่ตัดสินใจอยู่สักพัก ก่อนจะพยายามสงบใจ ค่อยๆเอ่ยคำพูดไปทีละคำอย่างบรรจงสื่อความหมาย "รอยด์ ฉันรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่ใกล้นาย หัวใจฉัน...มันเต้นเร็วมาก...ตอนนี้" แคร์รี่เว้นวรรคคำพูดเพื่อหายใจ และเพิ่มความกล้า "ฉันรู้สึกดีมากๆเวลาฉันสัมผัสตัวนาย" ร่างสูงค่อยๆหันมาจ้องตาคนข้างๆอย่างมุ่งมั่น ส่วนรอยด์น่ะเหรอ ตัวแข็งทื่อ เพราะความเขินและตกใจกับคำสารภาพของแคร์รี่ไปแล้ววว

                "รอยด์ นายรู้สึกเหมือนฉันบ้างมั้ย..." ร่างสูงเข้ามาใกล้ร่างบางเรื่อย ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองค่อยๆหายไปเรื่อย เสียงลมหายใจดังไม่สม่ำเสมอเลยทั้งสองคน ก็เขินทั้งคู่ ทั้งคนพูดทั้งคนฟัง -///-

                "ฉันรักนายนะ" แคร์รี่เข้ามากอดรอยด์ไว้ในอ้อมแขนอบอุ่น พลางกระซิบที่ข้างหู  ทำเอารอยด์ขนลุกซู่ไปทั้งตัว  "ฉันขอเป็นมากกว่าพี่ชายได้มั้ยรอยด์ ฉันอยากจะดูแลนายให้มากกว่านี้ ...ได้มั้ย" แคร์รี่พูดเสียงสั่น เพราะในอกกำลังกลัวว่า รอยด์จะปฏิเสธเค้า 
น้ำตาเจ้ากรรมไหลซึมผ่านหางตาออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

                 "พี่..."

                 "ไม่ได้งั้นเหรอ ฉันขอโทษนะที่พูดอะไรไร้สาระกับนาย" แคร์รี่พูดพลางคลายกอดจากร่างบางแล้วใช้แขนเช็ดน้ำตาแทน สุดท้ายมันก็เป็นที่เค้าคิด รอยด์คงคิดกับเค้าแค่พี่น้อง

                 เฮอะ

                 ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นอย่างงี้ แต่ปากก็ยังจะพูด ต่อจากนี้ เค้าจะมองหน้าน้องชายคนนี้ยังไงล่ะ T^T แคร์รี่ได้แต่โทษตัวเองในใจ

                 "พี่...เอ่อ...ผม...ก็ชอบพี่นะ >///<" ร่างบางกลั้นใจพูดความในใจของตัวเองบ้าง
ทำเอาน้ำตาที่เหมือนจะไม่มีวันหยุดไหลเหือดแห้งไปหมดอย่างง่ายดาย หูเค้าไม่ได้เพี้ยนไปใช่มั้ย ความดีใจเข้ามาแทนที่ความโศกเศร้าอย่างกะทันหัน

                 "นี่พูดจริงนะ !"

                 "ฮะ >///<"

                 แคร์รี่รีบเข้ามาสวมกอดให้ร่างบางหายหนาวอีกครั้ง เค้ามีความสุขมากที่จะได้ดูแลน้องชายคนนี้มากขึ้นไปอีก  ไม่เคยนึกฝันเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เค้าจะได้ครอบครองร่างบางนี้เอาไว้เพียงผู้เดียว

                 "งั้นฉันขอ...นี่ได้มั้ย" แคร์รี่ชี้นิ้วมายังริมฝีปากบางสีชมพู

                 "เอ๋... OxO" ยังไม่ทันที่รอยด์จะได้ถามอะไร แคร์รี่ก็ทาบริมฝีปากของตัวเองลงมา ร่างบางเรียนรู้ว่า จูบของพี่ชายคนนี้หวานที่สุดเลย

                 รักนะครับพี่ชายของผม <3